ΑΚΤΙΝΟΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ
Ο όρος «ακτινοχειρουργική εγκεφάλου» χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Σουηδό νευροχειρουργό Lars Leksell το 1951(1,2) .
Έκτοτε ακολούθησαν πολλές εξελίξεις στον τομέα της Στερεοτακτικής Ακτινοθεραπείας φτάνοντας σήμερα σε σύνθετα ρομποτικά συστήματα που χρησιμοποιούν ακτινοβολία για την τελική καταστροφή των ανεπιθύμητων κυττάρων της περιοχής που έχει ορισθεί από την εξειδικευμένη ομάδα γιατρών και ακτινοφυσικών.
Η ακτινοχειρουργική αποτελεί μια αναίμακτη μη επεμβατική θεραπεία με εξαιρετική ακρίβεια για αντιμετώπιση δύσκολα προσπελάσιμων όγκων εγκεφάλου, αγγειακών βλαβών (αρτηριοφλεβώδεις δυσπλασίες, σηραγγώδη αιμαγγειώματα) καθώς και νευρολογικών παθήσεων όπως η νευραλγία τριδύμου ή η επιληψία.
Δεν αφαιρεί την βλάβη αμέσως όπως η ανοικτή χειρουργική επέμβαση, αλλά οδηγεί σε μία «βιολογική αδρανοποίηση» του όγκου χωρίς να υποστούν ανεπανόρθωτη βλάβη γειτονικοί ιστοί.
Από τους όγκους εγκεφάλου που «ακτινο–χειρουργούνται» (στερεοτακτικά) οι πιο συχνοί είναι τα μηνιγγιώματα, οι όγκοι υπόφυσης ή επίφυσης, τα ακουστικά νευρινώματα , οι μεταστάσεις, τα γλοιώματα, οι όγκοι οφθαλμού όπως το μελάνωμα (3).
Βιβλιογραφία
1. Leksell, Lars (December 1951). "The stereotaxic method and radiosurgery of the brain". ActaChirurgicaScandinavica 102 (4): 316
CYBERKNIFE
LINAC
VARIAN